Duąan Kállay już od dawna uznawany jest za wyjątkowy fenomen nie tylko słowackiej ale i światowej sceny artystycznej. Świadczy o tym nie tylko ilość otrzymanych cennych nagród, ale przede wszystkim nadzwyczajne zainteresowanie jego pracami, prezentowanymi w różnych częściach świata. Kalla zilustrował łącznie ponad 200 tytułów książkowych. Dlatego wystawa stanowi zaledwie niewielki wybór jego prac. Sam Kallay prezentował taką postawę wobec ilustracji: „Tam, gdzie kończy się praca autora tekstu, zaczynają się rozważania ilustratora. Nie chodzi o zachowanie poprawności językowej, ale o to, jak się nam uda ulokować książkę w ogólnej atmosferze i nowej poetyce. Tekst jest zawsze bazą, ale bez inspiracji i kreatywności książek się ilustrować nie da”
Jego twórczość nobilitują znakomite publikacje (m.in. w „Graphis”), wiele znaczących wystaw na całym świecie oraz zamówienia jakie realizuje dla światowych potentatów wydawniczych. Wystawa indywidualna o charakterze retrospektywnym obejmować będzie obszar twórczości artysty, której szeroko pojętą inspiracją jest tekst literacki, objawiającej się bądź to w formie użytkowej (ilustracja), bądź stanowiącej autonomiczne realizacje artystyczne – grafika, rysunek, ilustracja, film animowany. Zaprezentowane zostaną również dwa dokumenty dotyczące twórczości artysty, pierwszy zrealizowany przez telewizję japońską oraz drugi- zrealizowany przez bratysławską uczelnię na temat dorobku pedagogicznego Kallaya.
Cieszę się, że mogłam „na żywo” zobaczyć szkice, ilustracje znanego ilustratora do książek dla dzieci. Jakie są moje wrażenia po wystawie? Otóż o ile ilustracjami do bajek dla dzieci wykonanymi różnymi technikami malarskim od akryli, poprzez akwarele, gwarz na akwaforcie skończywszy, byłam zauroczona, o tyle pozostałe rysunki były nietypowe, by nie rzec dziwne. Czytając tytuł próbowałam odnaleźć to na obrazie, i naprawdę było ciężko. To świadczy tylko o ogromnej fantazji autora. Rysunki z cyklu „Żywe maszyny” rozpoznawałam bez znajomości podpisu. Ogólnie mówiąc każda seria, cykl ilustracji ma coś charakterystycznego. Mam wrażenie, że jego ilustracje są łagodne i kolorowe dla dzieci, dla dorosłych natomiast są pełne czerni, poplątanych linii, abstrakcji dające wyraz czegoś przerażającego.