Tancerka, reż. Stéphanie Di Giusto

Premiera 23 grudnia!

Czy można zostać tancerką w wieku 25 lat? Marie-Louise Fuller, znaną później jako Loie Fuller przekonuje, że tak i nie. Tancerką została przez przypadek, kiedy chcąc ratować swoją rolę w przedstawieniu zaczyna wykonywać taniec w za dużym kostiumie. Stała się pionierką tańca ze „skrzydłami”, który dzisiaj jest chętnie praktykowany w tańcu brzuchem. Dlaczego w tym wieku nie można zostać tancerką? Po pierwsze dlatego, że szczyt kariery robią dwudziestolatki, po drugie ciało jest nie przygotowane do takiego wysiłku, co potwierdza Loie Fuller, cierpiąca na bóle kręgosłupa.

W filmie Stéphanie Di Giusto został zaprezentowany skrawek życia tancerki. Poznajemy ją, kiedy jeszcze mieszka z ojcem na amerykańskiej prowincji. Po jego śmierci przeprowadza się do matki, która mieszka w miejscu przypominającym klasztor. W mieście postanawia zrealizować marzenie o zostaniu aktorką, przez przypadek staje się tancerką. Ze względu na to, że w Ameryce nie czuła się dowartościowana, wyjechała do Paryża, gdzie zrobiła karierę. Mimo kłopotów ze zdrowiem wytrwale dążyła do perfekcji i dzielnie stawiała się na każdy spektakl jej serpentynowego tańca. Jej karierę przyćmiła Isadora Duncan, z którą Loie Fuller łączyła specyficzna więź.

Przyznam się, że nie znałam wcześniej tej postaci, nie znam dokładnie jej biografii, aby zweryfikować, na ile prawdziwe są poszczególne wątki w tym filmie, ale czytałam w tej kwestii głosy krytyczne. Mnie natomiast brakowało aury, jeśli to była ikona belle epoque, to chciałabym tę epokę zobaczyć. Gdzie są te postaci, które wg opisu na Filmwebie miały padać jej do nóg? To byłoby to, za pomocą czego film mógłby mnie uwieść jak na przykład O północy w Paryżu czy Moulin Rouge!. Czy tylko amerykańskie produkcje potrafią pokazać czar tych czasów? Tak jak lubię patrzeć na taniec, tak ten wykonywany przez Soko nie wzbudzał we mnie większych zachwytów, bo poza efektem wizualnym, którego piękna nie można odmówić, ważną rolę gra też muzyka, a w Tancerce ona nie zwraca na siebie uwagi.

Nie porwał mnie, absolutnie.

Ocena: 6/10