Jaki był dla mnie ten rok?

Zanim sporządzę post podsumowujący czytelnicze osiągnięcia 2015 roku, najpierw chciałabym zebrać w jednym miejscu moje szczególne osiągnięcia i zmiany zaszłe w minionym roku. Nie lubię sylwestra, bo czuję jakąś presję, że to noc, podczas której powinnam się świetnie bawić. Nigdy tak nie było, może poza jednym czy dwoma razami, kiedy z rodziną grałam w Monopoly. Może też dlatego, że godziny przy planszówce upływały tak szybko i w takim zaangażowaniu, że nie myślałam o tym, co się działo na zewnątrz, nie czułam tej presji, że wtedy powinnam jakoś szczególnie imprezować. Lubię imprezować, uwielbiam tańczyć, jednak nawet kiedy w sylwestra zdarzało mi się w taki sposób bawić – nie czułam się dobrze, mimo że w podobnym towarzystwie i klimacie bawiłam się świetnie przy innych okazjach. Co roku myślę, że może w nowym roku poznam ludzi, którzy zmienią moje podejście do tego dnia, że wydobędą mnie z tej nostalgicznej otchłani. Zobaczymy, czy za rok znów cały dzień spędzę w piżamie. 🙂

W tym wstępie pojawiły się dwa słowa-klucze, które odegrały dla mnie ważną rolę w 2015 roku. Po pierwsze planszówki, którym zawdzięczam tytuł licencjata i przekonanie, że pisanie pracy dyplomowej może być prawdziwą przyjemnością i satysfakcją. A to wszystko tylko utwierdziło, że kulturoznawstwo to kierunek najlepszy na świecie, dlatego mimo pierwotnych planów postanowiłam go kontynuować na studiach magisterskich. Jednak pierwotne plany nie zostały przeze mnie porzucone i zdecydowałam się je także zrealizować, więc podjęłam się studiów II stopnia także na Krytyce Literackiej. Oba kierunki łączy jeden wydział, co niesamowicie ułatwia mi pogodzenie ich i póki co ani myślę porzucać jeden z nich (nawet nie wiedziałabym który). Jeśli chodzi o prace dyplomowe, zważywszy że przez długi czas łatwiej było mi znaleźć temat na doktorat, monografię habilitacyjną itp. niż na magisterkę – jeden temat konkretny mam (również związany z planszówkami), a co z drugim, nie wiem. Na pewno jest to decyzja, którą będę musiała podjąć w tym roku.

Drugim hasłem jest taniec. Udało mi się spełnić swoje marzenie od wielu lat i pomyślnie ukończyć kurs tańca towarzyskiego. O szkole tańca, zajęciach i przeżyciach z tym związanych pojawi się osobny post, który piszę od maja, chciałabym, aby zawierał on więcej praktycznych wskazówek i informacji niż osobistych refleksji, bo tych jest mnóstwo i bardzo dobrych i mniej dobrych. Wiem, że taniec jest dla mnie idealną aktywnością fizyczną, która pozwala zachować kondycję i odpowiednią sylwetkę, a przy tym sprawia wiele przyjemności i ciągle czegoś uczy (nawet nie wyobrażacie sobie, ile mózg przy tym pracuje). W 2016 roku chcę kontynuować tę przygodę, choć już w innej szkole, z innymi ludźmi i prawdopodobnie w innych tanecznych kierunkach.

W tym roku nie podejmuję się raczej żadnych wyzwań, może poza dwoma: regularne pisanie na blogu (daje mi tyle korzyści urozmaicających moje życie, że choćby dla tego warto przemóc kryzys) i odwiedzenie 100 miast (choć to bardziej traktuję jako ciekawostkę, aby sprawdzić, ile miast odwiedzam rocznie, oraz jako motywację, aby chętniej brać zlecenia w miastach, w których nie byłam).

Co chciałabym osiągnąć w tym roku?

• być bardziej systematyczna w pracy i mieć więcej zapału do tego co robię;
• pozbyć się tej nieszczęsnej chandry prześladującej mnie od kilku miesięcy i znowu cieszyć się życiem jak wcześniej;
• doprecyzować swoją przyszłość i dobierać elementy zgodnie z nią, a nie odwrotnie.

Boję się tego nowego roku, ale z doświadczenia wiem, że parzyste lata są dla mnie o wiele lepsze. Pamiętam, że 2006 rok był dla mnie przełomowy i szczególny, co wspominam z sentymentem od 10 lat. Może 2016 również taki przełomowy będzie.  🙂

A Wam chciałabym życzyć, żebyście w nowym roku potrafili cieszyć się życiem.