Metoda

  Reżyseria: Marcelo Pineyro

Akcja dzieje się w Madrycie, kiedy na jego ulicach dzieją się demonstracje, które burzą pokój w mieście. W tym czasie w jednej firmie ma miejsce rekrutacja na jedno stanowisko. Siedmioro kandydatów siedzi przy jednym stole w sali, do której zaprowadziła sekretarka. Zastanawiają się czy są tu kamery, na czym ta rekrutacja będzie przebiegać… Jedni się lękają, inni denerwują, boją się współzawodnictwa. Zaraz zostają poddani testom psychologicznym, po którym jeden kandydat odpada.

Skoro ten film był wyświetlany tylko w kinach studyjnych obawiałam się, że nie będzie to nic ciekawego,a będzie trzeba za bardzo myśleć by zgłębiać się w jakieś znaczenie tego co widzimy na ekranie. Dowiadując się, że jest to thriller spodziewałam się, że będą to jakieś tortury coś kojarzące mi się z Rokiem 1984. Ale nic z tych rzeczy. Film wielu osobom może się wydawać nudny, bo jakieś napiętej akcji tutaj nie ma, ale mnie zafascynował. Nie wiem czemu, ale bardzo lubię, kiedy akcja opiera się mniej więcej na wspólnej pracy kilku przypadkowych osób, które się dotąd nie znały. Muszą się jakoś dogadać, każdy oferuje swoje stanowisko, swój pomysł. Może to nie wydawać się Wam interesujące, ale ja właśnie takie sytuacje lubię. Dlatego z pełnym zainteresowaniem obserwowałam zachowanie ludzi, nie mogłam się doczekać kolejnych testów, co wymyślą nowego. Miałam wytypowanych swoich ulubionych bohaterów, nie zgadłam kto jest szpiegiem i w ogóle bardzo nie lubiłam Fernando. Taki obleśny, zapity typ, fuj. Za to spodziewałam się, kto przejdzie do ostatniego etapu, ale wciąż nie mogłam się utwierdzić czy na pewno, któraś z tych osób dostanie stanowisko, czy te dwie ostatnie oleją sprawę i firma będzie musiała sama zdecydować.

Bardzo mi się podobał film, spokojny z małym dreszczykiem emocji, ale nie był to mocny thriller. Polecam wszystkim, którzy chcieliby obejrzeć spokojny film do przeanalizowania zachowań ludzi, metody Groenholma.

Ocena: 8,5/10