Reżyseria: Ryszard Ber
Serial jest wierną adaptacją powieści Bolesława Prusa pod tym samym tytułem. Opowiada o wielkiej miłości Stanisława Wokulskiego (Jerzy Kamas) do pięknej, ale zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej (Małgorzata Braunek). To wszystkie dzieje się na tle popowstaniowej Warszawy, która odzwierciedla przemiany społeczno-polityczne państwa w drugiej połowie XIX wieku.
Nigdy nie zmusiłabym się do obejrzenia tego serialu, gdyby nie problem z zaliczeniem tej lektury na języku polskim. Książkę czytałam ponad pół roku temu, więc mam prawo wielu rzeczy nie pamiętać, a ja z reguły nie powracam do przeczytanych książek, więc pozostała mi adaptacja. Zdecydowałam się na serial z dwóch powodów. Po pierwsze trudno było znaleźć pełnometrażowy film, a po drugie w serialu poszczególne wątki są dokładnie przedstawione. Jak na szczegółową powtórkę z lektury serial jest znakomity.
Od pierwszych nut zachwyciłam się muzyką, która tworzy zaiście klimat pozytywistycznej Warszawy i jej okolic. Sama scenografia też wiele do niego wzniosła. Niewątpliwym atutem tego serialu jest obsada niegdyś jeszcze młodych aktorów: Jerzy Kamas, Alina Janowska, Jan Englert, Marta Lipińska, Bronisław Pawlik, Piotr Fronczewski, Danuta Szaflarska, Grażyna Szapołowska i wielu, wielu innych znanych postaci polskiej kinematografii. Nie ulega wątpliwość, że gra aktorska zaprezentowana jest tu na najwyższym poziomie.
Bardzo polubiłam postać Ignacego Rzeckiego i jego piosenkę Wiosna się budzi… tekst tej piosenki niby mam, ale nigdzie samej tej piosenki posłuchać nie można. A taka miła dla ucha. Izabela grana przez Braunek była jeszcze bardziej irytującą i naiwną postacią niż w książce. Te dziewięć odcinków było dla mnie przyjemną podróżą po społeczeństwach drugiej połowy XIX wieku. Naprawdę cieszę się, że sytuacja zmusiła mnie do obejrzenia tego pięknego serialu.
Ocena: 8/10