Reżyseria: Juliusz Machulski
Po paru latach odsiadywania w zakładzie karnym, Cuma (Robert Więckiewicz) opuszcza zakład karny pod pozorem złego stanu zdrowia, co załatwił Gruby (Mieczysław Grąbka), który ma dla niego zlecenie- kradzież z Muzeum Czartoryskich „Damy z łasiczką” Leonarda da Vinci. Cuma organizuje ekipę wraz z Julianem (Borys Szyc), który porzucił karierę złodzieja na policyjną. Julian ma poważny dylemat pomiędzy wdzięcznością do starego kumpla za niewydanie go przy ostatnim śledztwie a powrotem do złej drogi, która nie idzie w parze z jego obecnym zawodem. Pragnie zrobić wszystko, by do kradzieży nie doszło, idzie do starego fałszerza (Jan Machulski) zlecić wykonanie kopii dzieła Leonarda, ten poleca mu 28-letnią Magdę (Kamila Baar), która jest studentką ASP.
Długo się opierałam przed obejrzeniem tego filmu, choć wszystko (temat kryminalny powiązany ze sztuką, miejsce akcji i obsada) opowiadało się za obejrzeniem. W końcu nadszedł wieczór, w który z niemałą przyjemnością obejrzałam Vinci. Tyle razy byłam w Krakowie, wszystkie uliczki, które były pokazane znałam bardzo dobrze, a nigdy nie byłam w Muzeum Czartoryskich. To będzie priorytet przy następnej okazji. Film najbardziej podobał mi się pod kątem sztuki właśnie, ta profesjonalna praca przy kopii zrobiła na mnie duże wrażenie. Wątek kryminalny nieco powikłany z tymi kopiami, ale rozwiązuje wszystko na końcu, więc widz po seansie nie pozostaje z mętlikiem w głowie.
Bardzo odpowiada mi obsada, wiem, że Więckiewicz i Szyc są już oklepaną elitą w polskiej kinematografii. Dołóżmy do nich ostatnio popularnego, a przeze mnie uwielbianego Marcina Dorocińskiego. W sumie są oni w pewnym sensie ikonami polskich komedii ostatniej dekady. Kamila Baar w tym filmie zadebiutowała na ekranie i to całkiem pomyślnie o czymś świadczy jej angaż w kolejnych filmach.
Dobra intryga i realizacja, wspaniały temat szczególnie dla miłośnika sztuki, ale też lubujących się w kryminałach.
Ocena: 7/10