Demoniczne matki (Ciemno, prawie noc, reż. Borys Lankosz)

Jest w tym filmie jedna scena, kulminacyjna dla rozwoju fabuły, gdyż wyjaśnia przyczynę porwań dzieci, która utrwali się w mojej pamięci. Przedstawia 60-letnią kobietę (Dorota Tolak), której pierś ssie jej 40-letni synek (Dawid Ogrodnik), wszystko na tle planu scenografii przedstawiającej dziewczęcy pokój. I od niej chcę wyjść, ponieważ w Ciemno prawie noc ważnymi postaciami są […]

Czy potrzeba znać pierwowzór, by obejrzeć inscenizację? „Lekcje tańca w zakładzie weselno-pogrzebowym pana Bamby” w Teatrze Miejskim w Gliwicach

Gdy z miesięcznym wyprzedzeniem wiedziałam, że będę oglądać spektakl oparty na prozie Hrabala i Haska, próbowałam się dowiedzieć, jakie konkretne teksty stały się podstawą scenariusza. Tak się złożyło, że czytałam jedynie Przygody dobrego wojaka Szwejka, a z Hrabalem miałam tyle do czynienia, że „Czuły Barbarzyńca” krakowska kawiarnia czerpiąca nazwę z jego utworu należała do moich […]

Złowrogi „Wroniec”. Gra edukacyjna o stanie wojennym

Może będę znowu przynudzać, kiedy wspomnę o swojej pracy licencjackiej, ale dziś piszę o grze, której ewidentnie tam zabrakło (a recenzentka tej pracy, która sama kiedyś analizowała tę grę, wykazała się dużą wyrozumiałością, że nie zarzuciła mi tego braku). Mam na myśli Wrońca, który został w grudniu 2013 roku wydawany wraz z książką Jacka Dukaja […]

Dwie narracje o miłości (Tamte dni, tamte noce – aut. Andre Aciman / reż. Luca Guadagnino)

Andre Aciman, dzięki powieści Tamte dni, tamte noce i jej ekranizacji, będzie przez polskich czytelników bardziej kojarzony, wypada jednak wspomnieć, że to nie jest jego pierwsza książka, która została przetłumaczona na język polski. Wydawnictwo Czarne zdążyło już wydać dwa wydania jego najczęściej nagradzanej książki wspomnieniowej Wyjście z Egiptu, będącej zapisem poszukiwania miejsca już nieistniejącego: Aleksandrii […]

Panie Dulskie, reż. Filip Bajon

Z filmami Filipa Bajona jest tak, że albo stworzy całkiem niezłą, dobrze zastępująca bądź uzupełniającą lekturę szkolną adaptację (np. Przedwiośnie), albo coś zgoła odwrotnego czego się nie da oglądać, bo w pewnym momencie nad wariacjami na temat ekranizowanego utworu reżyser ewidentnie stracił kontrolę (np. Śluby panieńskie). Panie Dulskie bliższe są drugiej tendencji, ponieważ trochę czasu potrzebowałam, zanim […]