Powiedz tak

  Reżyseria: Adam Shankman

Mary Fiore (Jennifer Lopez) jest bardzo dobrą organizatorką ślubów, po kolejnych sukcesach może zostać nawet wspólniczką firmy. Jednak łatwiej jej organizować czyjeś życie uczuciowe niż swoje własne. Kiedy z pewnego wypadku uratuje ją doktor Steve (Matthew McConaughey) zaczyna coś pomiędzy nimi się rodzić. Po wspólnym wieczorze, nazajutrz do pracy przychodzi w skowronkach, a tam czekają kolejni klienci, którymi są właśnie Steve z narzeczoną. Musi wyprawić im wielkie wesele, które zagwarantuje awans lub wykorzystać sytuacją na słodką zemstę…

Po samym plakacie można zobaczyć, jaka to ulizana i „sweetaśna” komedyjka. Począwszy od Jennifer Lopez, która dobrą aktorką nie jest, poprzez irytującą grę McConaughey’a, na banalnej fabule skończywszy. Choć chciałam ten film od jakiegoś czasu obejrzeć, okazja przydarzyła mi się dopiero wczoraj w autokarze. Komentarze licealistów można było sobie wyobrazić, zresztą sama od samego początku zaczęłam przedrzeźniać lektora. Może dlatego, że zostałam zmuszona do obejrzenia filmu, bo światła wyłączone uniemożliwiały czytać mi książki.

Ogólnie fabuła jest mi częściowo znana, ale w drugiej części filmu szczerze powiedziawszy się pogubiłam. Pojawił się jakiś kolejny facet, który ma być niby jej narzeczonym, po czym on się jej oświadcza, a ta po rozmowie z ojcem o ich (rodziców) małżeństwie postanawia się zgodzić, choć go nie kocha. A jak dochodzi do dniu ślubu i ceremonii to już nie muszę mówić co dalej, bo schemat znany jest z wielu filmów np.z Moja dziewczyna wychodzi za mąż. Czyli kolejne romansidło, krótko mówiąc. Wiem, wiem, że przez cały jeden miesiąc oglądałam komedie romantyczne i moje recenzje były o wiele optymistyczniejsze, ale ta mnie serio dobiła.