Autor: Dorotea de Spirito
Przyznaję się, że lubię gatunek paranormal romance. Może w nie za dużych ilościach, ale od czasu do czasu, czemu nie. Anioł kusił ze stosiska książkowego nad łóżkiem, szczególnie, że ostatnimi czasy cierpiałam na głód literatury lżejszej niż klasyka. Wzięłam egzemplarz to ręki i oceniłam, że jak fabuła dobrze wciągnie, to przeczytam jednym tchem jeszcze tego wieczora. I tak zrobiłam.
Historia przewidywalna od pierwszej strony, ale końcu tego oczekujemy po takich książkach. Chcemy, żeby było romantycznie, namiętnie i magicznie oraz koniecznie z happy endem. Vittoria urodziła się w rodzinie aniołów, ale ona sama wyróżnia się na tle krewnych: nie ma skrzydeł i jasnych włosów. Czuje się czarną owcą. Ma wątpliwości czy bardziej należy do aniołów czy zwykłych ludzi. Jedyną jej obawą jest to, że nigdy się nie zakocha. Pod koniec wakacji do miasteczka przyjeżdża pani ze swoim siostrzeńcem Guglielmo, który jest tajemniczym chłopakiem o magnetycznych oczach. Vittoria przekonuje się, że jej miłość jest jeszcze bardziej niebezpieczna niż przypuszczała.
Powieść siedemnastoletniej dziewczyny czyta się w zawrotnym tempie i jednym tchem. Uwielbiam książki o aniołach (wampiry mi się trochę znudziły) i gdyby mi przyszło zdawać maturę w przyszłym roku to tematem mojej prezentacji byłaby angelologia. Ponoć robi wrażenie, kiedy nastoletnia dziewczyna napisze książkę, ale czy to nie jest tak, że pisarka najlepsze książki do napisze do grupy rówieśników? Dorotea napisała taką książką jaką chciałaby przeczytać i jaką chętnie przeczyta grupa młodych ludzi o podobnych zainteresowaniach.
Ocena: 4,5/6
Po pierwsze świetny blog (chciałabym, żeby mój też kiedyś tak wyglądał) :), a tak w ogóle to ciekawy opis książki, chyba się na nią skuszę, choć już raz miałam ją w ręce, ale odłożyłam na później i już tak zostało 🙂