Królowa

  Reżyseria: Stephen Frears

Śmierć księżnej Diany w 1997 roku wstrząsnęła całym światem. Media mocno nagłośniły sprawę, gdyż Diana była wielką osobistością dla współczesnych ludzi. Królewska rodzina jednak na wieść o jej śmierci ukrywa się w Szkocji. Ludzie i prasa wymagają jednak odzewu królowej, lecz ta milczy. Dla nowo wybranego premiera (Michael Sheen) jest to moment próby, który usiłuję pogodzić sprawę i zdanie królowej (Helen Mirren), a publiczności.

Jest to niesamowity film przypominający wydarzenie sprzed 12 lat, które wywołało duży rozgłos na świecie. Ja osobiście powiem, że może coś wtedy mi oznajmiono, ale mając 5 lat, co mogłam zrozumieć, jakie to miało dla mnie znaczenie? Żadne. Absolutnie żadne, bo nieznałam księżnej Diany, dla mnie nic nie zrobiła, nie była dla mnie autorytetem… po prostu jej nie znałam. I dodam, że po tym filmie, mocno rozczarowałam się jej osobą. Słyszałam, że była wielka, wiele dokonała i była piękna. A wcale taka nie była, nie wiem co w niej takiego było, nie mogę tego zrozumieć. Ale to nie ona jest najgłówniejszą postacią w filmie.

„Królowa” jest to znakomity obraz przedstawiający emocje, które szarpały królowę podczas owego pamiętnego tygodnia. Helen Mirren spisała się doskonale. Po prostu na jej twarzy były wypisane wszystkie jej troski, strapienia… W końcu dostała Oscara i to naprawdę w pełni zasłużonego. Po prostu wielkie brawa dla jej aktorstwa! Dzięki niej poznałam sprawę od innej strony i też nieco głębiej, bo jak mówiłam, coś o tej sprawie wiedziałam, ale mało.

Kolejną postacią, na którą chciałabym zwrócić uwagę to na Tony’ego Blaira.  Jako nowy premier jeszcze nie dokońca poznany, ale mający już jakieś sukcesy i pozytywnie się zapowiadał. I w tym filmie pozytywnie go odebrałam, mimo, że jego żona wskazywała na coś innego. I powiem, że gdyby nie to, że jestem w trakcie czytania pewnej książki o polityce, to dalej bym miała o nim takie bajeczne zdanie. A tu się okazuję, że to był kawał politycznego drania. Mogę sobie tylko wyobrażać jak jego kolejne pomysły, reformy przeżywała królowa. Naprawdę w jednym momencie poznałam go od dwóch stron.

Jeśli chodzi o sam film, podobała mi się sceneria Szkocji, już na nią zwróciłam uwagę w przypadku komedii „Moja dziewczyna wychodzi za mąż”. Piękna kraina, ale jest coś co mi się tam nie podoba, jest to tradycja Szkotów, ale nie tylko ich. Mianowicie polowanie i ta scena z upolowanym jeleniem… Przy okazji można było poznać zamiłowanie królowej do zwierząt. Piękno zwierzęcia  jest tylko wtedy kiedy żyję, martwe już nie jest piękne.

Podsumowując jest to bardzo dobry film, który wysoką ocenę zawdzięcza głównie odtwórczyni roli głównej, ale też ogólnym poziomem obrazu, przedstawienia tematu i całego opracowania.