Autor: Eric-Emmanuel Schmitt
Najbardziej osobista książka tego autora. Dzięki niej poznajesz czym pan Schmitt żyje. Jak muzyka Mozarta działa na jego twórczość i życie. Jakie wbudza uczucia. Jestem pod dużym wrażeniem. Najpierw odsłuchalam płytę, która jest dołączona do książki. Po prostu Mozart, jedne utwory bardziej mi znane, inne mniej, ale też piękne. W książce znajdują się przypisy do utworów, więc polecam przy tych fragmentach w tle puścić muzykę. Bardziej wgłębiamy się odczucia autora. Książka znacznie się różni od pozostałych, jednak jak to w stylu Erica-Emmanuelta Schmitta niesie przesłanie. Uważam, że tu chodzi o to, by w życiu znaleźć kogoś kto będzie cię wspierał i w trudnych sytuacje stale podnosił i prowadził dalej. Przekonuje, że przyjacielem nie musi być osoba fizyczna, żyjąca koło nas, ale ktoś kto fizycznie żył wieki temu, ale naprawdę żyje wciąż jeszcze, nie został zapomniany. Z listów doczytać można wiele z życia pisarza. Zarówno te powierzchowne jak i intymne sprawy, problemy, które go dotykały na przestrzeni lat. Przyznam, że jest tak ciekawie napisana, że wciągnęła mnie mocno, z trudem szło mi robienie przerw, bo nie chciałam też tej książki tak szybko skończyć. Myślę, że Schmitt chyba jako jedyny autor wydał o sobie tak osobistą książkę. Ta zdecydowanie się różni od zwyczajnych autobiografii- one przy tej wydają się być puste. Polecam!
Opis:
Listy, które Eric-Emmanuel Schmitt pisze do Mozarta, to właściwie quasi-autobiografia pisarza – zapis jego młodzieńczych fascynacji oraz intelektualnych i artystycznych wyborów. To opowieść o muzyce, miłości, rozczarowaniach, ale też chwilach olśnień, radości i sukcesach. Być może najbardziej osobista z książek Schmitta, który odsłania w niej nieco ze swojej prywatności i dzieli się z czytelnikami swoją ulubioną muzyką.
______________________________
Raczej nie dla mnie.