Reżyseria: Stanisław Bareja
Stanisław (Wojciech Pokora)zostaje niesłusznie oskarżony o kradzież obrazu z muzeum, w którym pracuje. Więc zaczyna się ukrywać w damskim wcieleniu i zatrudnia się jako gosposia domowa. Początkowo nie radzi sobie z obowiązkami, również często zmienia swoich pracodawców. Kiedy sprawa obrazu się wyjaśnia, Stanisław nie rezygnuje z zawodu służącej, która jest znacznie ciekawsza od zwykłego muzealnika.
Świetna stara komedia polska, którą chyba każdy Polak dobrze zna i obejrzał ją zapewne nie raz. Po pierwsze świetny pomysł, który różni się jednak od fabuł zmiany kobieta w mężczyznę lub mężczyzna w kobietę. Wygląd faceta w sukience, patrząc na wszystkie detale to trudno się nie śmiać przy jego obserwacji ruchów kobiet. Bardzo podobało mi się jego gotowanie makaronu, wiadomo, że trzeba minimum wiedzieć, aby ugotować coś jadalnego. Ogółem nazwałabym to „Jak facet radzi sobie bez kobiety”. Choć wiadomo, że w rzeczywistości ikobiety miewają problemy z opanowaniem domu.
Od strony technicznej film również jest bez zażaleń, świetna obsada, zagranie, muzyka. Mimo, że film jest z 1972 roku nie ma przeszkód do obejrzenia go w obecnym czasie, gdyż wątki i główna fabuła nie jest daleka od czasów rzeczywistych (może w tamtych czasach operacje plastyczne, nie były jeszcze popularne 😉 ), Polecam!