Gry weselne

  Reżyseria: Ol Parker

Heck (Matthew Goode) i Rachel (Piper Perabo) wkraczają na małżeńską drogę życia. Jednak przed ślubem Rachel spotyka kogoś, kto wbudzi wątpliwość, czy Heck jest tą osobą, z którą chce spędzić resztę życia.

Baśniowy film o miłości, który może budzić u widzów kontrowersje czy nawet pewien niesmak. Obserwujemy parę idealną, która wreszcie pobiera się i możnaby rzec, że nic im nie stanie na drodze do szczęśliwego życia. Oboje są piękni, mają pracę i wspaniały dom, a pojawienie się jednej osoby na ślubie może to wszystko obrócić o 180 stopni. Nie, to nie będzie mężczyzna. I to mnie właśnie zastanawia jak to jest, że nagle osoba heteroseksualna pragnie osoby tej samej płci. W Chinach taki związek ma swoją wartość i nazywa się laotong – jest to związek dwóch siostrzanych dusz. Tam taki związek jest cenniejszy niż małżeństwo. Akcja się jednak dzieje w USA i mam wrażenie, że film jest głosem o prawo par homoseksualnych do zawierania małżeństw. Nie będę tu wypowiadać swojego zdania na temat praw homoseksualistów, bo pisałam na ten temat tyle razy, że mam wrażenie, że nic więcej powiedzieć nie można. Osobiście jednak wolałabym inne zakończenie, naprawdę było mi żal Hecka, ale podziwiałam go.

Dlaczego na samym początku film ten określiłam baśniowym. Otóż mamy do czynienia z miłością od pierwszego wejrzenia. Kiedy wszyscy wokół odkrywają prawdę na temat Rachel nie ma ani słowa krytyki, wszyscy jej pomagają, mąż ją zostawia i daje wolną rękę, rodzice pożyczają samochód i ją dopingują. Potraktowali to tak nienaturalnie, że w realnym życiu jest to niemożliwe. Jeśli rodzice zaakceptują, że ich dziecko woli osoby swojej płci, to mija trochę czasu. To co w filmie pokazali jest niezgodne z faktycznym życiem. Trochę drażniły mnie dialogi, takie naiwne. Pomimo czasem ostrych tekstów film jest dyskretny i subtelny, brak w nim wulgarności i odważnych scen. Miło się oglądało.

Ocena: 7/10