Konrad Wallenrod

  Autor: Adam Mickiewicz

Początek roku jak najbardziej zrobił się Mickiewiczowski. Pierwszą lekturą jaką przeczytałam w tym roku były Dziady cz. III, które będę omawiać za tydzień na lekcjach. Natomiast o Konradzie Wallenrodzie mamy powiedzieć sobie trochę wcześniej, nie jest to wprawdzie jak pani powiedziała naszą lekturą obowiązkową (choć w kanonie do matury się znajduje), ale postanowiłam (znowu te czytelnicze postanowienia…) bardziej poznać dzieła epoki romantyzmu.

Powiem, że Mickiewicza trudno zrozumieć, niełatwo się czyta, ze względu na to, że są to powieści poetyckie. Zastanawiam się czy jest jakieś jego dzieło niepoetyckie, niezrymowane, ale raczej nie. Tym bardziej nie obejdzie się przy omawianiu, bez lektury dodatkowych streszczeń, by lepiej poznać treść utworu. I tym bardziej obawiam się dłuższego i najbardziej znanego dzieła, które tuż przede mną, a mianowicie Pana Tadeusza. Tu sobie pomogę filmem, którego widziałam dotychczas fragmenty, które jak najbardziej zachęciły do lektury i obejrzenia całości.

Wracając do Konrada… Postać ta ma być wzorem patrioty, waleczności i poświęcenia. Powieść pisana była w celu podniesienia na duchu i zachęty do walki Polaków podczas powstań. Mickiewicz nazwany został duchowym dowódcą Powstania Listopadowego w 1830 roku… I pamiętam jak często na lekcjach słyszałam, że można zarzucić Mickiewiczowi to, że namawiał innych do walki, a sam nie walczył. I byłam do tej racji tak przekonana, że dopiero ostatnio poznając fragmentarycznie życie Mickiewicza, jego dylematy, zrozumiałam jego postąpienie. Z racji na ówczesną cenzurę akcja utworu ma miejsce w średniowieczu, w Malborku, i dotyczy walk z Krzyżakami w Polsce i na Litwie, która swobodą mogła się cieszyć przed wstąpieniem do unii.

Muszę się nauczyć czy raczej oswoić się z powieściami poetyckimi, bo jest kiepsko. Ale jak z utworami dramatycznymi dałam radę, to myślę, że i do tej formy przywyknę. Jest to klasyka, kto poza ambicjami ma też chęć, to zapraszam do lektury.