Nie kłam kochanie

  Reżyseria: Piotr Wereśniak

Bogaty biznesmen (Piotr Adamczyk) stojący na szczycie kariery, lubiący rozrywkę i kobiety. Pewneg dnia traci wszystko. Jednak wraz z wizytą mamusi (Grażyna Szapołowska)przychodzi nadzieja. Jego ciotka (Beata Tyszkiewicz) chce zapisać Marcinowi swój majątek, ale jest warunek – musi mieć żonę. Conajmniej połowa kobiet z miasta jest na niego obrażona, a reszta to mężatki. Z wyjątkiem jednej. Ania (Marta Żmuda- Trzebiakowska) pracuje u niego pielęgnując kwiaty. Skoro rozmawia z kwiatami, ma też duszę zmienić największego kłamę w mieście.

Kolejna komedia z miłosnymi perypetiami i tu główną rolą Adamczyka. Komedie romantyczne jak już kiedyś pisałam są na popawę nastroju, bo wczuwając się w bohaterów odczuwamy radość z szczęśliwego zakończenia. Ale też występuje zazdrość, która powoduje potem smutek i żal. Dlatego na chwile załamania, można ogląać tylko z nitką nadziei. Co się tyczy, to uważam, że jest to bajka dla dorosłych, mająca morał, że na kłamstwie stracisz wszystko. Ono ułatwia tylko na pooczątku. Teksty i logika były głównym czynnikiem komedii. Noją ulubioną sceną jest  rozmowa Marcina zkaktusem i to wypijanie kieliszków Zastanawiałam się, czy się nie pomyli, ale nie. Też podobała mi się ta lunatykująca ciotka Nela, kiedy położyła się w ich łóżku na ich nogach. Nie widziałam sensu puszczenia w pewnym momencie piosenki „Jak anioła głos”.  Reszta praiwe niezauważalna, poza końcowej tytułowej piosenki. Gra aktorska stanowiła odpowiedni poziom.

Komedia romantyczna jak każda inna, każdy z trochę inną historią, ta dodatkowo z morałem. Nic nadzwyczajnego, jest w porządku.

_______________________________________

http://www.nieklamkochanie.pl/