Madagaskar 2

  Reżyseria: Eric Darnell, Tom McGrath

Czwórka przyjaciół: Lew, Hipopotamica, Żyrafa i Zebra mają dosyć Madagaskaru, postanawiają więc wrócić do Nowego Jorku. Genialne pingwiny naprawiły zepsuty samolot, więc cała załoga wyruszyła… lecz za daleko nie polecieli. Awaria sprawiła lądowanie w środku dzikiej Afryki, gdzie się okazuje mają swoje korzenie nasi bohaterowie.

W końcu obejrzałam kontynuację słynnej animacji z afrykańskimi zwierzakami w roli głównej. Jak to zwykle w recenzjach bywa, często kolejne części porównuje do poprzednich, by w końcu ocenić, która wypadła lepiej. I patrząc na film usiłowałam ocenić, czy wyszło lepiej, jak to wielu pisało, czy jednak pierwszej części nie pobiło. Powiem, że obie części od siebie się niczym nie wyróżniają, może też tak dokładnie poprzedniej nie pamiętam, bo już jakiś czas minął. Uważam, że „dwójka” humorem tak strasznie nie grzeszy. Owszem można było się czasem uśmiechnąć, ale bynajmniej nie z powodu tekstów. Mnie tam raczej spodobała koordynacja ruchowa bohaterów i wdzięk młodego Alexa. Dodatkowa rzecz, powrót do przeszłości- tak jakby wyjaśnienie części pierwszej. Choć przyznam się, że na początku się pogubiłam, myślałam w ogóle, że to Lwiątko jest synem Alexa.  Muzyka była nawet odlotowa, choć najpopularniejszej piosenki z filmu oszczędzili. Zwróciłam szczególną uwagę na wygląd, budowę postaci – mają swój urok, w końcu każdy z nich jest oryginalny, nawet Marty, który różni się tym od zebr, że zebry są białe w czarne paski, a on czarny w białe paski ;-).

Wystartowanie w Nowy Rok miało niby zagwarantować dobre rozpoczęcie roku dla kinomaniaków. Ale czy takie było? Złe nie było, bo było dobre, ale żadna rewelacja moim zdaniem. Myślę, że to była dobra rozgrzewka przed prawdziwymi przebojami tego roku. Część już za nami, a część jeszcze z niecierpliwością wyczekujemy.