Życie weryfikuje plany i tak z pięciu seansów zaplanowanych na piątek i sobotę były po jednym każdego dnia. W piątek obejrzeliśmy Minyan, w sobotę już w kinie Panną Marx. Oba filmy macie szansę jeszcze obejrzeć podczas festiwalu. Czy warto? Minyan, reż. Eric Steel Minyan jest historią żydowskiego młodzieńca rosyjskiego imigranta żyjącego w Nowym Jorku. Mieście, […]
Kategoria: Dramat
Transatlantyk 2020: Nasze dzieci, reż. Dag Johan Haugerud
Wczoraj rozpoczęliśmy Transatlantyk Festiwal. W programie można zobaczyć, co działo się tego wieczoru, a było w czym wybierać. Tymczasem z racji ograniczonej komunikacji nocnej wybrałam seans we własnym łóżku, co było świetną decyzją, ze względu na jego bardzo długi metraż – film trwał bowiem 2,5h. Nasze dzieci to norweski dramat, który portretuje szkolną rzeczywistość wraz […]
Klątwa Ondyny (Ondyna, reż. Tomasz Śliwiński)
Jak podaje Wikipedia do 2004 roku opisano zaledwie 300 przypadków zespołu wrodzonej ośrodkowej hipowentylacji, potocznie określanego jako Klątwa Ondyny, z kolei reżyser podaje, że obecnie zdiagnozowano ok. 1200 przypadków – za czym stoi większa świadomość istnienia takiej choroby i diagnozowania pod jej kątem. Jej głównym objawem jest niewydolność oddechowa, szczególnie podczas snu. Stąd zaśnięcie bez […]
Italo disco (Sekret bogini fortuny, reż. Ferzan Özpetek)
Premiera: 16 października Urodzony w Turcji Ferzan Özpetek dobrze czuje włoskie klimaty. Sekret bogini fortuny swoją kompozycją przypomina italo disco – kręcimy nosem, kpimy z mnogości wielkich dramatów rozgrywanych w tekście piosenki, tracących swoją powagę przez charakter całego utworu, a zarazem wpada ona w ucho i ze wstydem przyznajemy, że nam się to podoba. Bo […]
Gorolskie kłamstewka (Żelazny most, reż. Monika Jordan-Młodzianowska)
Fest smutno, ale richtig historia, jedno z wielu, jakie tukej się wydarzyły… Ino te dziołchy i chopy to choby gorole z Warszawy, co zobejrzeć naszą grube przyjechali, a nie Ślońsk forsztelować… Tacy som wysztiglowani. Fto widzioł, by w wyciacianym anzugu do roboty łazić? Żelazny most to kameralna, rozgrywająca się w Katowicach opowieść o dużym ładunku […]
Premierowo: Lola, reż. Laurent Micheli
W ostatnim czasie mam zakrzywione spojrzenie na kino LGBT, bo nagle oczekuję od niego misji: uwrażliwienia heteryków na problemy, które są im obce i łatwo je zignorować przez stygmatyzację, i przekonania ich, że osoby nieheteronormatywne są normalne. Jest to bardzo krytyczna perspektywa, ponieważ śledzę losy bohatera i wyłapuję, „o to, może zadziałać”, „o nie, tym […]
TOFIFEST: Dlaczego „Pieśń imion” powinna doczekać się polskiej dystrybucji?
Jest to jeden z najlepszych filmów, które widziałam na TOFIFEŚCIE i w minionym roku. Ma liczne polskie wątki: główny bohater jest polskim Żydem, jego rodzina Rapaport zginęła w Treblince, część akcji rozgrywa się w Polsce. Polską bohaterkę, z którą spotyka się Martin, gra Magdalena Cielecka. Jest to fascynująca i przejmująca historia muzyka: od muzycznej […]
FKA: Wariatka na strychu i bękart (Niewidoczne życie sióstr Gusmao, reż. Karim Aïnouz)
Za jedną z najważniejszych i najciekawszych listopadowych premier kinowych uważam Niewidoczne życie sióstr Gusmao. Dlaczego? Jest to jedna z najbardziej niezwykłych historii, z jakimi spotkałam się w kinie w ostatnim czasie. Historia niezwykła, co jednak nie znaczy, że nie rozgrywa(ła) się w wielu rodzinach, że z jej częścią nie utożsamią się widzki, które poświęciły pasje, […]
[Spektrum] Słodki koniec dnia, reż. Jacek Borcuch
Słodki koniec dnia to ciekawy przypadek filmu, który nieświadomie albo niejako proroczo okazał się nawiązywać do sytuacji mającej miejsce pół roku po premierze. Lub zastana rzeczywistość zaczęła przypominać tę filmową. Dzieło Jacka Borcucha jest opowieścią o fikcyjnej polskiej pisarce Marii Linde (w tej roli Krystyna Janda), od stanu wojennego mieszkającą w Toskanii, która za swoją […]
F. Ozon, Dzięki Bogu.
Pokazana na tegorocznej Kamerze Akcji produkcja Ozona to kolejny ważny film, po Klerze Smarzowskiego i Tylko nie mów nikomu Siekielskiego, odkrywający ciemną stronę Kościoła. Jednakże w przeciwieństwie do Kleru w centrum uwagi nie stawia się księży, lecz ofiary ich działań, reprezentowane przez pedofilskie zachowania księdza Preynata, pełniącego posługę kapłańską we francuskim kościele od lat osiemdziesiątych […]